Οι αποτυχημένες προσπάθειες φυσιολογικής σύλληψης προκαλούν στο ζευγάρι άγχος, ενοχές, θυμό, θλίψη και πολλές άλλες ψυχολογικές διακυμάνσεις που επηρεάζουν την φυσική σύλληψη, ως συνέπεια ενός φαύλου κύκλου.
Δεν αρκεί να προσφέρουμε μόνο άριστη ιατρική φροντίδα σε ένα υπογόνιμο ζευγάρι. Χρειάζεται μια πολυεπίπεδη προσέγγιση, ώστε να εντοπίσουμε τις πιθανές αιτίες και να θεραπεύσουμε τους ανασταλτικούς παράγοντες επίτευξης εγκυμοσύνης, με τις ηπιότερες σύγχρονες μεθόδους (αν βέβαια αυτό είναι εφικτό) που διαθέτει η ιατρική επιστήμη στην φαρέτρα της.
Ένα ζευγάρι οφείλει να συμβουλευτεί ειδικό, όταν προσπαθεί να συλλάβει φυσιολογικά για τουλάχιστον έναν χρόνο, χωρίς να έχει διαγνωστεί με κάποια αιτία υπογονιμότητας στο παρελθόν και η γυναίκα είναι μικρότερη των 36 ετών.
Για μεγαλύτερες γυναίκες το διάστημα περιορίζεται στους 6 μήνες, εφόσον τα ποσοστά γονιμότητας μετά τα 35 έτη μειώνονται κατά πολύ. Ο γυναικολόγος είναι αυτός που θα σας δώσει την σωστή συμβουλή για το πρωτόκολλο θεραπείας που πρέπει να ακολουθήσετε στην περίπτωσή σας, ώστε να αποφύγετε το πρόσθετο άγχος και τις αποτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικών.
Αν η γυναίκα κάνει τον ενδεδειγμένο έλεγχο γονιμότητας και η αιτία υπογονιμότητάς της είναι εφικτό να θεραπευτεί (πολύποδες, ινομυώματα, πολυκυστικές ωοθήκες, συμφύσεις στις σάλπιγγες, άλλα παθολογικά ευρήματα που μπορούν να διορθωθούν λαπαροσκοπικά ή να ρυθμιστούν όπως ο θυρεοειδής), τότε μπορεί να προσπαθήσει για σύλληψη με ηπιότερες μεθόδους θεραπείας υποβοηθούμενης αναπαραγωγής από την εξωσωματική γονιμοποίηση, όπως την θεραπεία φυσικού κύκλου, την ήπια διέγερση ωοθηκών κ.α.
Αν ο άνδρας έχει κάποιο παθολογικό εύρημα στον έλεγχο του σπερμοδιαγράμματος που δεν είναι ιδιαίτερα σοβαρό ή από το ιστορικό του εντοπιστούν προβλήματα που σχετίζονται με την στύση ή την εκσπερμάτιση (το ποσοστό της ανδρικής υπογονιμότητας αφορά το 30-40% των υπογόνιμων ζευγαριών), τότε τα πράγματα είναι αρκετά απλά. Η τεχνική της σπερματέγχυσης (έγχυση επιλεγμένων σπερματοζωαρίων κατευθείαν στην μήτρα) μπορεί να βοηθήσει τα ζευγάρια να επιτύχουν κύηση, χωρίς εξωσωματική γονιμοποίηση.
Όλες αυτές οι τεχνικές και οι θεραπείες που μπορούν να εφαρμοστούν πριν την εξωσωματική γονιμοποίηση είναι ήπιες, μη επεμβατικές και αρκετά οικονομικές, αλλά δεν είναι ενδεδειγμένες για όλα τα ζευγάρια και τις περισσότερες φορές έχουν χαμηλά ποσοστά επιτυχίας συγκρινόμενες με την IVF.
Η ανεξήγητη υπογονιμότητα όπως συνηθίζεται να λέγεται, αποδίδεται σε ζευγάρια που δεν μπόρεσαν να συλλάβουν μετά από ένα-δύο έτη προσπαθειών και στα οποία δεν έχει διαπιστωθεί παθολογική ανωμαλία στο αναπαραγωγικό τους σύστημα. Αλλά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, πριν ακολουθήσει εξωσωματική, πρέπει να γίνει από έμπειρο εξειδικευμένο γυναικολόγο εξονυχιστικός έλεγχος για να αποκλειστούν οι πιθανότητες να υποκρύπτονται ανεπαίσθητες διαταραχές ή δύσκολα εντοπίσιμες παθολογίες.
Η υστεροσκόπηση και η λαπαροσκόπηση είναι βοηθητικές τεχνικές διερεύνησης, σε περιπτώσεις ανεξήγητης υπογονιμότητας. Παρότι αρχικά χρησιμοποιούνται ως διαγνωστικές, μπορούν άμεσα, αν χρειαστεί, να γίνουν επεμβατικές διορθώνοντας προβλήματα ενδομητρίωσης, διαφράγματα, πολύποδες, συμφύσεις και άλλα, ώστε να ακολουθηθεί άλλου είδους θεραπεία υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και όχι εξωσωματική.